به نقل از «مشرق»

ابداع شبکه‌های عصبی بزرگ مشابه مغز برای هوش مصنوعی

تاریخ انتشار: ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۳۶۴۶۳

حققان یک موسسه هلندی در یک مطالعه جدید گامی بزرگ به سمت ایجاد هوش مصنوعی قابل استفاده در دستگاه‌هایی مانند گوشی هوشمند برداشته‌اند.

به گزارش مشرق، «بوجیان ین» و «سندر بوهه» محققان موسسه ملی تحقیقات ریاضیات و علوم رایانه هلند (CWI) نشان دادند که چگونه نورون‌ها یا عصب‌های مانند مغز در کنار روش‌های یادگیری نوین، امکان آموزش سریع و با بهره‌وری انرژی «شبکه‌های عصبی اسپایکی» (spiking neural networks) در مقیاس بزرگ را فراهم می‌سازند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شبکه‌های عصبی اسپایکی، شبکه‌های عصبی مصنوعی هستند که به‌طور دقیق تری از شبکه‌های عصبی زیستی الهام می‌گیرند. در شبکه‌های عصبی اسپایکی علاوه بر متغیرهای حالت نورونی و سیناپسی، مفهوم زمان نیز در مدل در نظر گرفته می‌شود.

شبکه‌های عصبی اسپایکی معمولاً در کاربردهایی مورد استفاده قرار می‌گیرند که پیش از این شبکه‌های عصبی غیر اسپایکی به کار گرفته شده‌اند. علاوه بر این کابردهای مربوط به یادگیری ماشین، شبکه‌های عصبی اسپایکی در مدلسازی سیستم عصبی مرکزی ارگانیسم‌های زیستی مانند سیستم جستجوی غذا در حشرات بدون دانش اولیه نسبت به محیط نیز کاربرد دارند. به دلیل مشابهت نسبی آنها با شبکه‌های عصبی زیستی، از شبکه‌های عصبی اسپایکی برای مطالعه مدارهای نورونی زیستی نیز استفاده می‌شود.

کاربردهای احتمالی این فناوری مواردی از «هوش مصنوعی پوشیدنی» تا شناسایی گسترده صوتی و واقعیت افزوده را شامل می‌شود. در حالی که شبکه‌های عصبی مصنوعی ستون فقرات انقلاب کنونی در هوش مصنوعی را شکل می‌دهند اما این شبکه‌ها تنها به طور محدودی از شبکه‌های عصبی واقعی و بیولوژیک مانند مغز الهام می‌گیرند.

اما مغز یک شبکه بسیار بزرگتر است و هنگام تحریک با رویدادهای خارجی می‌تواند بطور بسیار سریع به آن پاسخ بدهد. مغز همچنین بهره وری انرژی بالاتری دارد بطوری که نورون‌های سیستم عصبی ما از طریق تبادل پالس های الکتریکی ارتباط برقرار می‌کنند. شبکه‌های عصبی اسپایکی نوع خاصی از شبکه‌های عصبی مصنوعی هستند که از این خصوصیات نورون‌ها بطور دقیق‌تری تقلید می‌کنند.

چنین شبکه‌های عصبی اسپایکی با نصب در تراشه‌هایی موسوم به «سخت افزار نورومورفیک» این امیدواری را ایجاد می‌کنند که بتوانند برنامه‌های هوش مصنوعی را به نزد کاربران روی دستگاه‌های آنها بیاورند. کاربرد این فناوری موارد مختلفی از شناسایی صوتی در اسباب‌بازی‌ها و دستگاه ها تا مراقبت درمانی و هدایت پهپادها، نظارت و مراقبت محلی را دربرمی‌گیرد.

با داشتن چنین راه‌حلی هوش‌مصنوعی نیرومندی بر اساس شبکه‌های عصبی اسپایکی، تراشه‌هایی تولید می‌کنند که می‌توانند برنامه‌های هوش مصنوعی را با برق بسیار اندکی اجرا کنند. در نهایت این فناوری در بسیاری از دستگاه‌های هوشمند به کار گرفته خواهند شد.

منبع: ایرنا

منبع: مشرق

کلیدواژه: اعتراضات فرانسه قیمت گوشی هوشمند فناوری اخبار فناوری خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت شبکه های عصبی هوش مصنوعی دستگاه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۳۶۴۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا طب سنتی ریشه در غریزه انسان و دیگر انسان‌تباران دارد؟

تاکنون، محققان شاهد حیواناتی بوده‌اند که از گیاهان برای خوددرمانی استفاده می‌کنند، اما چنین مشاهداتی نادر بوده است. میمون‌های بزرگ از گیاهان برای درمان عفونت انگلی و درد عضلانی استفاده می‌کنند. به‌تازگی مشاهده شده که شامپانزه‌ها حشرات را به زخم خود می‌مالند. بااین‌حال، درمان زخم با یک ماده فعال زیستی تاکنون دیده نشده بود. جزئیات بیشتر را می‌توانید در گزارش «بروز یک رفتار انسانی، برای اولین‌بار در اورانگوتان‌ها» بخوانید.

به گزارش خبرآنلاین و به نقل از ایسنا، زیست‌شناسان شناختی و تکاملی به‌تازگی یک اورانگوتان سوماترایی نر وحشی را در حال درمان زخم فعال روی صورت خود در یک مکان تحقیقاتی در اندونزی مشاهده کردند.

کارولین شوپلی (Caroline Schuppli) و ایزابل لامر (Isabelle Laumer) در مشاهدات روزانه خود از ۱۵۰ اورانگوتان سوماترایی که به‌شدت در معرض خطر انقراض قرار دارند، متوجه شدند که یکی از نرها به نام «راکوس»، خود را با برگ‌های گیاه آکار (Fibraurea tinctoria) درمان می‌کند که به داشتن خواص دارویی معروف است. راکوس، زخمی روی صورت برداشته بود که به‌احتمال‌زیاد طی دعوا با نری دیگر ایجاد شده است.

جزئیات خوددرمانی اورانگوتان

راکوس پس از جویدن این گیاه، مایع حاصل را به مدت حدود هفت دقیقه روی زخم گونه خود قرار می‌داد. سپس آن را با برگ‌ها می‌پوشاند و به خوردن گیاه ادامه داد. زخم طی ۵ روز بسته شد و در عرض یک ماه، کاملاً بهبود یافت.

جالب اینجاست که راکوس هنگامی‌که زخمی بود، بیش از حد معمول استراحت می‌کرد. خواب به‌طور مثبت بر بهبود زخم تأثیر می‌گذارد، زیرا ترشح هورمون رشد، سنتز پروتئین و تقسیم سلولی در طول خواب افزایش می‌یابد.

کل فرآیند، زمان قابل‌توجهی را به خود اختصاص داد. ازآنجایی‌که راکوس از آکار به‌طور خاص برای مراقبت از زخم استفاده می‌کرد، محققان می‌توانستند بفهمند که او قصد دارد خودش را معالجه کند و روش او کارآمد است.

انسان‌هایی که در جنگل‌های استوایی جنوب‌شرقی آسیا زندگی می‌کنند، از آکار برای اثرات ضددرد و تب‌بُری استفاده می‌کنند. این گیاه در طب سنتی، بیماری‌های متنوعی را درمان می‌کند. بررسی‌ها وجود موادی را در آن نشان می‌دهد که می‌دانیم دارای فعالیت‌های ضدباکتریایی، ضدالتهابی، ضد قارچی، آنتی‌اکسیدانی و سایر فعالیت‌های زیستی مرتبط با بهبود زخم هستند.

این اولین درمان فعال زخم با یک ماده فعال زیستی است که تاکنون مشاهده شده و محققان پیش‌ازاین هرگز شاهد چنین رفتاری نبوده‌اند، زیرا برخورد با حیوان زخمی آن هم در محیطی که حاوی گیاهان دارویی است، اتفاق بسیار نادری است.

پژوهشگران نمی‌دانند که آیا راکوس پیش‌ازاین نیز چنین عملی را انجام داده است یا خیر. آن‌ها همچنین نمی‌توانند تأیید کنند که آیا او این روش را از دیگرر اورانگوتان‌های مقیم زادگاهش آموخته است یا خیر. نرهای اورانگوتان پس از رسیدن به سن بلوغ، مسافت‌هایی طولانی را می‌پیمایند تا خانه جدیدی پیدا کنند. شوپلی فرض می‌کند که سایر اورانگوتان‌ها نیز می‌توانند رفتار مشابهی از خود نشان دهند.

آنچه به‌طورقطع شناخته شده است؛ این است که راکوس اولین مدیریت فعال زخم را با ماده فعال زیستی نشان داده است.

رفتار غریزی؟

اولین شواهد مستند از درمان زخم توسط انسان در نسخه خطی پزشکی متعلق به ۲۲۰۰ سال قبل از میلاد ظاهر شده است. میمون‌های بزرگ آفریقا و آسیا نیز از زخم‌های خود مراقبت می‌کنند، بنابراین شاید ما عملکردی غریزی داریم که به ما امکان می‌دهد تا گیاهان و قارچ‌های دارای خواص دارویی را بشناسیم و خود را درمان کنیم.

اما راکوس چگونه می‌دانست که باید به سراغ آکار برود و چنین درمانی را انجام دهد؟ او فرآیند نسبتاً پیچیده‌ای را انجام داد که سؤالات بسیاری را به وجود می‌آورد. ما ممکن است به‌طور طبیعی به سمت گیاهانی که دارای مواد مغذی یا خواص درمانی هستند، جذب شویم.

۵۴۵۴

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902521 ذوالفقار دانشی